• خود محور از جنس دی‌سولفید مولیبدن (MoS₂) نیست.
  محورهای راه‌آهن از فولادهای آهنگری شده (مانند 42CrMo4، EA4T یا 4140) ساخته می‌شوند.

• MoS₂ فقط به عنوان پوشش یا افزودنی استفاده می‌شود. (پاشش شعله‌ای یا لایه روان‌کننده جامد)، نه به عنوان ماده ساختاری.

بنابراین،مقاومت محور از فولاد ناشی می‌شود، در حالی کهلایه MoS₂ عملکرد اصطکاکی را بهبود می‌بخشد (اصطکاک و سایش).

1. مقاومت محور (هسته فولادی)

محورهای فولادی آهنگری شده معمولی که در کاربردهای ریلی استفاده می‌شوند، دارای:

• مقاومت تسلیم: 500 – 800 مگاپاسکال (بسته به گرید، به عنوان مثال، EA4T بالاتر از 4140).

• مقاومت کششی: 700 – 1050 مگاپاسکال.

• مقاومت خستگی: برای >10⁷ سیکل بارگذاری تحت خمش/پیچش طراحی شده است.

این خواص، توانایی محور را برای تحمل بارهای قطار و مقاومت در برابر ضربه تعیین می‌کنند.

2. سهم پوشش MoS₂

پوشش‌های MoS₂ (پاشش شعله‌ای یا لایه‌های پیوندی) ارائه می‌دهند:

• سختی: 200–300 HV (برای پاشش شعله‌ای MoS₂ خالص) یا 400–600 HV در صورت ترکیب با چسبان‌های مبتنی بر Mo یا Ni.

• ضریب اصطکاک: 0.03–0.08 (لغزش خشک)، بسیار کمتر از فولاد روی فولاد (~0.5–0.8).

• مقاومت در برابر سایش: به طور قابل توجهی خراشیدگی سطح و سایش در محل‌های یاتاقان یا مناطق اتصال را کاهش می‌دهد.

• مقاومت در برابر دما: اثر روان‌کنندگی پایدار تا ~400–450 درجه سانتی‌گراد در هوا.

3. اثر ترکیبی بر روی محورها

• مقاومت ساختاری محور یکسان باقی می‌ماند (توسط فولاد آهنگری شده تعریف می‌شود).

• پوشش MoS₂ عمر سطح را افزایش می‌دهد با کاهش سایش، گالینگ و خطر گیر کردن.

• این در مناطقی مانند:

  • نشیمنگاه‌های ژورنال (جایی که یاتاقان‌ها روی محورها قرار می‌گیرند).

  • رابط‌های اتصال (شفت‌ها با پرس فیت).

  • اتصالات خاردار یا شیاردار (کاهش سایش).

• به درخواست‌ها خوش آمدید