-
خود محور از جنس دی‌سولفید مولیبدن (MoS₂) نیست.
محورهای راه‌آهن از فولادهای آهنگری شده (مانند 42CrMo4، EA4T یا 4140) ساخته می‌شوند. -
MoS₂ فقط به عنوان پوشش یا افزودنی استفاده می‌شود. (پاشش شعله‌ای یا لایه روان‌کننده جامد)، نه به عنوان ماده ساختاری.
بنابراین،مقاومت محور از فولاد ناشی می‌شود، در حالی کهلایه MoS₂ عملکرد اصطکاکی را بهبود می‌بخشد (اصطکاک و سایش).
1. مقاومت محور (هسته فولادی)
محورهای فولادی آهنگری شده معمولی که در کاربردهای ریلی استفاده می‌شوند، دارای:
-
مقاومت تسلیم: 500 – 800 مگاپاسکال (بسته به گرید، به عنوان مثال، EA4T بالاتر از 4140).
-
مقاومت کششی: 700 – 1050 مگاپاسکال.
-
مقاومت خستگی: برای >10⁷ سیکل بارگذاری تحت خمش/پیچش طراحی شده است.
این خواص، توانایی محور را برای تحمل بارهای قطار و مقاومت در برابر ضربه تعیین می‌کنند.
2. سهم پوشش MoS₂
پوشش‌های MoS₂ (پاشش شعله‌ای یا لایه‌های پیوندی) ارائه می‌دهند:
-
سختی: 200–300 HV (برای پاشش شعله‌ای MoS₂ خالص) یا 400–600 HV در صورت ترکیب با چسبان‌های مبتنی بر Mo یا Ni.
-
ضریب اصطکاک: 0.03–0.08 (لغزش خشک)، بسیار کمتر از فولاد روی فولاد (~0.5–0.8).
-
مقاومت در برابر سایش: به طور قابل توجهی خراشیدگی سطح و سایش در محل‌های یاتاقان یا مناطق اتصال را کاهش می‌دهد.
-
مقاومت در برابر دما: اثر روان‌کنندگی پایدار تا ~400–450 درجه سانتی‌گراد در هوا.
3. اثر ترکیبی بر روی محورها
-
مقاومت ساختاری محور یکسان باقی می‌ماند (توسط فولاد آهنگری شده تعریف می‌شود).
-
پوشش MoS₂ عمر سطح را افزایش می‌دهد با کاهش سایش، گالینگ و خطر گیر کردن.
-
این در مناطقی مانند:
-
نشیمنگاه‌های ژورنال (جایی که یاتاقان‌ها روی محورها قرار می‌گیرند).
-
رابط‌های اتصال (شفت‌ها با پرس فیت).
-
اتصالات خاردار یا شیاردار (کاهش سایش).
-
- به درخواست‌ها خوش آمدید